We gaan weer meer voor elkaar zorgen. Of we dit nu leuk vinden of niet. We staan in Nederland op het punt om een grote omwenteling te maken, dé zorg wordt weer lokaal. Gemeentes krijgen een enorm takenpakket erbij en voor grote groepen wordt de zorg die zij kregen anders. Wat betekent die verschuiving voor hen en hun eventuele mantelzorgers? En wat betekenen die verschuivingen voor de buurten waar mensen leven?

Grote verschuivingen in dé zorg dus, maar er is meer aan de hand. Zijn we als samenleving op individueel niveau ook niet socialer aan het worden? Waar lange tijd het individu voorop stond is er, noodgedwongen of niet, een beweging gaande waarin mensen elkaar weer meer gaan helpen bijvoorbeeld georganiseerd in zorgcollectieven, buurtverenigingen, sociale netwerken of nieuwe ondernemingsmodellen.

De zorgzame samenleving, die in dit debat centraal staat gaat dus over meer dan dé zorg met witte jassen. Het gaat ook over welzijn, sociale interactie, je voor elkaar inzetten, je om een ander bekommeren.

Vanwaar onze interesse?

Wij zien onszelf als een zorgzame bank. Duurzaamheid vertaald zich voor ons dan ook naar “zorg dragen voor”. Wij hanteren hierbij de definitie van Brundtland (uit het rapport Our commmon Future, 1987) als uitgangspunt: het tegemoet komen aan de behoeften van huidige generaties, zonder toekomstige generaties de mogelijkheid te ontnemen om in hun eigen behoeften te voorzien. We voelen ons verantwoordelijk om met ons handelen vandaag, toekomstige generaties niet de wind uit de zeilen te nemen. We hebben oog voor mensen, en voelen ons ook verantwoordelijk om met zorg om te gaan met klimaat en natuur.

“Zorgdragen voor” is dus in zekere zin een mindset. Dat klinkt misschien wat flauw, maar het werkt wel. Zodra je de woorden inwisselt voel je het verschil. Bij duurzaamheid zien we beren op de weg, onoplosbare mondiale vraagstukken, zo groot dat ze automatisch ver van ons af komen te staan. Zorgen voor of zorgzaam zijn is warm, menselijk, en gaat over doen. Daarmee zijn de problemen nog niet opgelost, maar verandert wel hoe we tegen ze aankijken. En wat die problemen zelf betreft denk ik altijd aan die ene quote van Nelson Mandela: “It always seems impossible until its done”.

Maar wat doen we dan?

We doen diverse dingen, we financieren, beleggen en werken samen vooralsnog op kleine schaal:

• zo verstrekken we leningen aan zorginstellingen, bijvoorbeeld Zorginstelling Arduin, een instelling voor mensen met een verstandelijke beperking, de zorggroep Limburg en het Academisch Medisch Centrum in Amsterdam.
• voor onze beleggingsfondsen kopen we aandelen van bedrijven bijvoorbeeld William Demant, een Deens bedrijf dat producten ter ondersteuning van het gehoor produceert.
• Ook werken we samen met maatschappelijke organisaties zoals het Nationaal Fonds Kinderhulp en ondersteunen we via onze foundation diverse kleine internationale projecten
  
  We verkennen hoe we onze rol verder kunnen vormgeven en uitbouwen, in de zorg, maar vooral ook in de zorgzame samenleving. In dit debat laten we ons graag inspireren door de sprekers en u. Wat is volgens u een zorgzame samenleving? En hoe ziet u onze rol daarin? Aan u het woord.